Jazeker wel!
Wij hebben 3x eerder een herplaatser gehad. 2x een boxer en 1x een kruising bordeauxdog/bullmastiff. Niet via ACE overigens.
Ze zeggen vaak, eens een boxer altijd een boxer. Op het uitstapje naar de kruising na, ja inderdaad. Ik ben boxer gek.
Begin december vorig jaar overleed onze laatste boxer Jara. Een schat van een hond, maar helaas hebben we maar 10 maanden van haar mogen genieten, ze werd op een week na slechts 9 jaar. Uitgezaaide tumoren maakten binnen enkele dagen een einde aan haar leven. Wat een verdriet wederom.
Dit keer wilde ik niet te lang wachten met een nieuwe hond. Ik kan niet zonder, echt niet. En het moest weer een boxer zijn wat mij betreft. Een bijkomend “nadeel” voor mijn zoektocht, er was inmiddels een kat bij ons komen wonen, Pepper. Ook Pepper kan niet zonder hond. Sinds Jara weg is, loopt ze constant te zoeken naar haar maatje.
Dus ik sloot mezelf aan op facebook bij Boxergeluk. Tientallen boxers kwamen voorbij, maar of ze konden niet met katten, of het rugzakje was voor ons iets te groot, of ik greep er gewoon naast, want er zijn zoveel boxer gekken die op zoek zijn.
Toen kwam daar Arny voorbij, had m ook al op MP gespot. Een boxer van ca 1 ½ jaar oud. Maar op MP was nog zo weinig bekend van hem, behalve dat hij zwervend op straat was aangetroffen in Spanje. En tsja sorry dat durf ik gewoon niet aan. Bang voor een sof. Bang dat we de hond weer weg kunnen brengen vanwege teveel problemen, trauma’s etc. En uit het buitenland? Hier hebben we al meer dan genoeg honden zitten die op zoek zijn…
Maar op boxergeluk, stond het verhaal dat Arny inmiddels sinds enkele weken bij een opvanggezin in NL zat. En dat ie t eigenlijk heel goed deed, ook met de kat en de hond aldaar. Tsja, toen was het nu of nooit. Gelijk een mail gestuurd en eigenlijk met de gedachte, ik ben vast weer te laat. Ook deze hond zal wel niet voor ons zijn weggelegd.
Maar wat bleek, ik was dit x blijkbaar zo snel met reageren, Arny werd gelijk pre-gereserveerd voor mij. Een paar dagen later een kennismaking en ondertussen duimen, duimen op de klik. Duimen op de goedkeuring van Arny, wachten op de reacties van de vrijwilligers van ACE.
Eigenlijk zat het gelijk al goed met mijn gevoel, mijn klik was er, die van Arny volgens mij ook. Hij kroop zowat bovenop me. Na de formaliteiten, mochten we Barney, zoals wij hem zijn gaan noemen, “eindelijk” na goed 2 weken ophalen. Hoe spannend!
Zou hij het bij ons inderdaad zo goed doen zoals was verteld…
Ik kan jullie zeggen, echt ongelooflijk, maar vanaf dag 1 is het echt zo ontzettend super gegaan. Dit hadden we alleen maar kunnen dromen.
Alsof ie altijd al bij ons gewoond heeft. De kat, daar werd even kort aan gesnuffeld en deze ging ’s avonds gelijk mee het rondje uit zoals ze voorheen ook altijd deed. De bench is echt zijn plek. ’s Nachts hebben we m niet een keer gehoord. Met uitlaten, iedereen en alles wordt vriendelijk begroet. Het is een grote knuffelkont, zit het liefst bij je op schoot om te kroelen, na 3 dagen durfden we hem al los te laten lopen, ook dat gaat super.
We zijn nu 3 weken verder, maar het lijkt alsof hij er al veel langer is. Wat doet hij het ontzettend goed en wat zijn we toch blij met hem. Incl kat Pepper. Barney is niet meer weg te denken uit ons gezin.
Heerlijke wandelingen maken we met hem, wat kan die hond rennen. Balletjes gooien daar wordt ie helemaal razend enthousiast van. Binnenkort wil ik naast de fiets uitproberen met hem, kijken of hij dat ook leuk vindt.
Dus ja, Barney heeft zijn forever mand, of in zijn geval, bench of bank, gevonden bij ons! Ik hoop dat we echt heel lang van elkaar mogen genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten