Marcelo kwam binnen in het dodenstation
nadat een meisje hem op straat gevonden had,… De conditie van zijn oogjes,
vachtje en lichaam waren lamentabel, het kleine hondje was er erg aan
toe,… Vrijwilligers van het dodenstation deden wat ze konden maar vroegen onze
hulp,… Nadat het hondje verzorgd was, nageltjes geknipt, van zijn stinkende
vacht ontdaan, zijn oogjes gekuist,… leek het op een totaal ander hondje, alleen
de oogjes bleven triest kijken,… Zijn verhaal kenden we op dat moment nog niet,
hij kon het ons niet vertellen, feit is dat hij 11 jaren lang ergens heeft
gewoond en die dag in het dodenstation zat,… Aan de hand van zijn chip konden we
achterhalen dat hij reeds 5 jaar zonder baasje is, zij stierf 5 jaar geleden,…
Maar waar hij gedurende deze 5 jaren verbleef, weet niemand, alleen kleine
Marcelo die in alle talen zwijgt maar wel duidelijk aangeeft dat hij dood- en
doodongelukkig is,… Het hondje is nu bij ons, veilig en wel, maar niet
thuis,…
Hier nog een filmpje : https://youtu.be/M9mnKXGLxhA
Meer informatie over Marcelo vind je hier.
Wat een verschil van voor en na de behandeling. Tranen in mijn ogen...wat moet hij hebben afgezien de laatste jaren. Arme arme hond. Ik hoop dat hij nog een paar jaar ergens gelukkig mag zijn.
BeantwoordenVerwijderen